TEL ARA­BA

Oyun Kökeni: Tel Ara­ba, Türkiye (Kahramanmaraş / Nurhak İlçesi / Zilihan köyü) kökenli bir oyundur.

Oyunun Bilinen Diğer İsimleri:

Oyunun Oynadığı Yer: Açık Alan

Oyun Türü: Sokak Oyunu (Düz ve geniş bir alan)

Katılımcı Sayısı: Grup Oyunu (En az 2 kişi ile oynanır)

Amaç: En çok Por­sil’i toplamak.

Terimler:

Porsil: İçe­cek Kapağı

Oyun Malzemeleri (Gereç, materyal): Her oyun­cu­ya ait tel ara­ba (alümin­yum tel­den ya­pı­lır), her oyun­cu­ya ait bel­li mik­tar­da por­sil (İçe­cek ka­pak­la­rı) ve bir adet düz bir taş.

Oyun Malzemelerinin Hazırlanışı: Tel ara­ba, iki par­ça­dan oluş­mak­ta­dır. 3 mm ka­lın­lı­ğın­daki alümin­yum tel, di­rek­si­yon ya­pı­mı için ki­şi­nin ra­hat­lık­la sü­re­bi­le­ce­ği şe­kil­de ke­si­lir ve düz ola­rak uza­tı­lır. Ar­dın­dan bir ucu di­rek­si­yon yap­mak için da­ireye dö­nüş­tü­rü­lür. İkin­ci par­ça ise te­ker­lek ya­pı­mı için ke­si­lir ve düz bir şe­kil­de uza­tı­lır. Ay­nı bi­rin­ci par­ça­da ol­du­ğu gi­bi bir ucu da­ire şek­li­ne dö­nüş­tü­rü­lür ve di­ğer ucu­na da ay­nı şe­kil­de kıv­rı­la­rak da­ire şek­li­ni al­ma­sı sağ­la­nır. İki da­irenin ya­ni te­ker­le­ğin or­ta­sın­da düz ola­rak tel ka­lır ve bu­na di­rek­si­yo­nu­nun kanca­sı ge­çi­ri­le­rek sa­bit­le­nir. Ha­zır­la­nan oyun­ca­ğın et­ra­fı is­te­ğe gö­re renk­li in­ce elekt­rik tel­le­riy­le sa­rı­lır.

Kurallar: Bu oyun kızlar ve erkekler (8 yaş ve üzeri) tarafından oynanmaktadır.

Oyuna İlişkin Genel Kurallar:

Oyunun Oynanışı

İki bö­lüm­den olu­şan Tel Ara­ba oyu­nu­nun bi­rin­ci bö­lü­mün­de oyun­cu sa­yısı önem­li de­ğil­ken, ikin­ci bö­lüm­de oyun­cu sa­yı­sı üçe iner.

֍ Oyu­na baş­la­ma­dan ön­ce her oyun­cu ken­di ara­la­rın­da be­lir­le­dik­le­ri mik­tar­da por­si­li bir ke­na­ra ko­yar ve baş­la­ma – bi­tiş çiz­gi­si­ni be­lir­ler­ler.

֍ Çiz­gi­ler be­lir­len­dik­ten son­ra oyuncu­lar, tel ara­ba­la­rıy­la baş­la­ma çiz­gi­si­ne yan ya­na di­zi­lir­ler ve ve­ri­len ko­mut­la bi­tiş çiz­gi­si­ne doğ­ru koş­ma­ya baş­lar­lar.

֍ Her oyun­cu­nun ama­cı; he­de­fe ilk olarak var­mak, ön­de kal­mak­tır.

֍ Bu ya­rış es­na­sın­da oyun­cu­lar ha­yâl güç­le­ri­ni devre­ye so­ka­rak ken­di­le­ri­ni ya şo­för ya da ara­ba­la­rın ye­ri­ne ko­ya­rak çe­şit­li ara­ba ses­le­ri çı­ka­rır­lar.

֍ Ay­rı­ca bir oyun­cu di­ğe­ri­nin mo­ti­vas­yo­nun boz­mak için alay ede­bi­lir, iğ­ne­li söz­ler kul­la­na­bi­lir.

֍ Bun­la­ra maruz ka­lan oyun­cu da ge­nel­de ay­nı şe­kil­de kar­şı­lık ve­rir ve böy­le­ce oyun­cu­lar müt­hiş bir sa­bır ve di­ren­me gü­cü ser­gi­ler­ler.

֍ Bu olay, ay­nı şe­kil­de oyu­nun ikin­ci bö­lü­mü olan por­sil oyunun­da da ön pla­na çı­kar.

֍ Ya­rış­ta bi­rin­ci ge­len, oyu­nun ba­şın­da or­ta­ya ko­nulmuş olan por­sil­le­rin hep­si­ni ka­za­nır.

Oyu­nun ikin­ci bö­lü­mün­de ise; bi­rin­ci bö­lüm­de ilk üçe gi­ren oyu­na de­vam et­me hak­kı­na sa­hip­tir.

֍ Bu ilk üç, cep­le­rin­den ay­nı mik­tar­da por­si­li bi­tiş çiz­gi­si­nin üs­tü­ne yan ya­na ve ters şe­kil­de di­zer­ler.

֍ Por­sil­le­rin ko­yul­du­ğu yer­den 15 adım ge­ri­ye sa­ya­rak ge­lir­ler ve el­le­ri­ne düz bir taş ala­rak bu 15 adım­lık uzaklık­tan por­sil­le­re doğ­ru taş­la­rı atar­lar.

֍ Bu­ra­da bir ku­ral söz ko­nu­su­dur: At­tı­ğı ta­şı por­sil­le­re çarp­tı­ran ve­ya ar­ka­sı­na aşır­tan için de bu bö­lüm­de ele­me vardır.

֍ Bu oyun­cu­lar, or­ta­ya koy­duk­la­rı por­sil­le­ri bı­ra­ka­rak ya­rış dı­şı ka­lır.

֍ Hiç­bi­ri elen­me­di­ğin­de ise üçü de ya­rı­şa de­vam eder­ler.

֍ Por­sil­le­rin di­zil­di­ği ve ta­şın atıl­dı­ğı böl­ge ara­sı­na en ya­kın atan, bi­rin­ci ola­rak ye­re ters şe­kil­de ko­nul­muş olan por­sil­le­ri ta­şın ke­na­rı yar­dı­mıy­la por­si­lin bir ucu­na ba­sa­rak düz çe­vir­me hak­kı­na sa­hip olur.

֍ Böy­le­lik­le düz çe­vir­dik­le­ri­ni ka­za­nır.

֍ Oyun­cu, her­han­gi bir por­si­li düz çe­vi­re­me­yin­ce­ye ka­dar de­vam et­me hak­kı­na sa­hip­tir.

֍ Çe­vi­re­me­diği por­sil­de sı­ra, ta­şı ikin­ci en ya­kın ata­na ge­çer ve ikin­ci oyun­cu için de ay­nı ku­ral­lar ge­çer­li­dir.

֍ Eğer onun da çe­vi­re­me­di­ği por­sil olur­sa sı­ra, ta­şı­nı üçün­cü en ya­kın atan ki­şi­ye ge­çer.

֍ Bu şe­kil­de oyun, or­ta­da por­sil kal­ma­yın­ca­ya ka­dar de­vam eder ve bit­ti­ğin­de asıl ha­sı­la­tı tek ki­şi­nin ka­zan­dı­ğı tel ara­ba bö­lü­mü­ne dö­nü­lür.

֍ Oyu­nun ikin­ci bö­lü­mün­de önem­li olan bir nok­ta var­dır: İkin­ci bö­lümde oyu­na baş­la­ma sı­ra­sı bi­rin­ci bö­lüm­den ba­ğım­sız­dır. Ta­şın atı­lış ya­kın­lı­ğı­na gö­re bir sı­ra­la­ma ya­pı­lır. Bu taş at­ma iş­le­min­de eğer taş­la­rı­nı por­sil­le­re üçü de çarp­tır­mış­sa ve­ya aşırt­tır­mış­sa, her­kes or­ta­ya koy­du­ğu por­sil­le­ri­ni ge­ri alır ve oyun tel ara­ba ya­rı­şı­na ya­ni ba­şa dö­ner.

֍ Taş at­ma bö­lü­mün­de üç ki­şi­den iki ki­şi, ta­şı­nı por­sil­le­re çarp­tır­dı­ğın­da ve­ya aşırt­tı­ğın­da do­ğal ola­rak ele­nir ve ge­riye ka­lan ki­şi, por­sil­le­ri düz çe­vir­mek­le uğ­ra­şa­ma­dan hep­si­ni ka­za­nır.

֍ Yi­ne bu bö­lüm­de üç ki­şi­den bir ki­şi­nin çarp­tır­dı­ğı ve­ya aşırt­tır­dı­ğı du­rum­lar­da koy­muş ol­du­ğu por­sil­le­ri bı­ra­ka­rak ele­nir ve di­ğer iki ki­şi, oyu­na ta­şı en yakın atan­dan baş­la­ya­rak de­vam eder.

֍ Hiç por­sil kal­ma­yın­ca da oyun bi­ter ve en çok por­sil top­la­yan bu bö­lü­mün bi­rin­ci­si olur.

֍ Eğer oyun­cu hem bi­rin­ci bö­lüm­de hem de bu bö­lüm­de bi­rin­ci olur­sa en çok por­sil on­da ol­du­ğu için li­der ko­nu­mu­na ge­lir.